شیرین کننده‌ها نقش بسیار مهمی در دنیای قنادی دارند. در قنادی، شکر تنها شیرین کننده نیست و انواع مختلفی از شیرین کننده‌ها وجود دارند که هر کدام کاربردهای خاص خود را دارند.
شکر معمولی یا ساکارز، رایج‌ترین شیرین کننده در قنادی است. این شکر از نیشکر یا چغندر قند استخراج می‌شود و در انواع مختلفی مانند شکر گرانول (شکر نانوایی)، شکر دانه ریز و شکر ماسه‌ای وجود دارد. هر کدام از این انواع برای کاربردهای خاصی در قنادی مناسب هستند.
اما امروزه، جایگزین‌های شکر نیز در صنعت قنادی محبوبیت پیدا کرده‌اند. یکی از این جایگزین‌ها ایزومالت است که از ساقه نیشکر استخراج می‌شود. ایزومالت خاصیت کاراملیزاسیون مشابه شکر دارد و در بسیاری از محصولات قنادی استفاده می‌شود.
مالتودکسترین و دکستروز نیز از دیگر شیرین کننده‌های مورد استفاده در قنادی هستند. این مواد از نشاسته هیدرولیز شده ذرت تهیه می‌شوند و در فرمولاسیون‌های مختلف قنادی کاربرد دارند.
اینولین نیز یک شیرین کننده طبیعی است که از فیبر خوراکی تشکیل شده و خاصیت پری‌بیوتیک دارد. این ماده می‌تواند در بهبود عملکرد سیستم گوارش نیز موثر باشد.
در صنعت قنادی، شیرین کننده‌ها بر اساس نوع محصول نهایی طبقه‌بندی می‌شوند. برای مثال، شیرین کننده‌های غیر حجیم برای شیرینی‌های خشک مانند بیسکویت و کوکی استفاده می‌شوند، در حالی که شیرین کننده‌های حجیم برای محصولات نیمه مرطوب و اسفنجی مانند کیک و کلوچه کاربرد دارند.
انتخاب نوع شیرین کننده در قنادی بسیار مهم است زیرا نه تنها بر طعم، بلکه بر بافت و قوام محصول نهایی نیز تاثیر می‌گذارد. به همین دلیل، قنادان حرفه‌ای باید با انواع مختلف شیرین کننده‌ها و کاربردهای آن‌ها آشنا باشند تا بتوانند بهترین انتخاب را برای محصولات خود داشته باشند.